ระหว่างรอเดินทางกลับกทม. ผมพาตัวเองแทรกกายเข้าไปในร้านหนังสือแห่งหนึ่งในตัวเมืองจันทบุรี
ก่อนหน้านี้ อย่าว่าแต่การเข้าร้านหนังสือ แม้จะเป็นการหยิบหนังสือเก่าบนชั้นวางที่ห้องพักขึ้นมาอ่าน ผมยังไม่มีเวลาในการทำภารกิจนั้นให้สำเร็จได้
ผมอ่านหนังสือไม่จบเล่มมาราวปีกว่าแล้ว นั่นคือข้อเท็จจริง
หลังรับหน้าที่ในกอง บก.เว็บไซต์ แห่งหนึ่ง อันเป็นการงานซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับการอ่าน
พูดสั้นๆ คือ”ต้องอ่าน”
จึงเป็นการกระตุ้นให้ผมคิดว่าต้องเข้าร้านหนังสือบ้าง เพื่อหาอะไรใหม่ๆ มาศึกษาวิธีการเขียนสักหน่อย
ยังไม่ทันไรก็สะดุดหยุดนิ่งตรง The Guitar Max ภาพปก 4 คนดนตรีแห่งตำนานเพื่อชีวิต เล่มนี้
หลังการต่อสู้ภายในของสองฝ่ายในจิตใจเสร็จสิ้น
ฝ่ายที่ชนะก็บังคับให้ผมควักเงิน 80 บาท แลกกับการนำหนังสือเล่มนี้มาใส่ไว้ในกระเป๋าเป้
ทำไม? จึงมีการต่อสู้เกิดขึ้น
ระหว่างการซื้อ/ไม่ซื้อหนังสือเล่มนี้
ผมคิดว่า หลายท่านอาจพอทราบเหตุผล
แต่เหตุผลของการตัดสินใจซื้อ หลายท่านคงไม่ทราบ
ผมก็คนหนึ่งที่กล้ายอมรับว่า ตัวเองเติบโตมากับเพลงเพื่อชีวิต
เริ่มต้นฟังมาลีฮวนน่าอย่างจริงจังตอน ม.ต้น
ส่วนคาราบาวนั้น สมัยนิยมก็เปิดให้ฟังกรอกหูในทุกๆ ที่ ที่มีลำโพง
เพลงตลอดเวลาของพี่ปู พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ เป็นเพลงแรกที่ใช้ในการหัดเล่นกีตาร์
และถูกท้าทายให้ฟังเพลงคาราวานพร้อมๆ กับการเริ่มต้นอ่านวรรณกรรมเพื่อชีวิตตอน ม.ปลาย
วันเดือนปีในปฏิทินผันผ่าน
เช่นเดียวกับความคิดของผมก็เปลี่ยนแปลงเติบโตขึ้นตามวัย
ฮีโร่ในวัยเด็กอย่างซุปเปอร์แมนถูกกาลเวลาพิสูจน์ให้กลายเป็นเพียงเรื่องสมมติ แต่เพลงเพื่อชีวิตยังคงเป็นของจริงเมื่อวันนั้น และเป็นของจริงในวันนี้ แม้ว่าบางครั้ง มันจะส่งเสียงจากบางลำโพงที่ประชาชนไม่ได้เป็นเจ้าของก็ตาม
ผมว่าบทเพลงยังคงหน้าที่ของมัน เช่นเดียวกับศิลปินก็ย่อมทำหน้าที่ของเขา ส่วนจะเป็นเพลงเพื่อชีวิตของใครนั้น ท่านก็ตัดสินเอาเองเถิดครับ เรื่องนี้ชี้นำกันไม่ได้
แต่ผมยังคงเชื่ออย่างงมงายว่าเนื้อหาในเพลงที่เป็นของจริง ไม่ว่าเวลาจะเดินทางไกลแค่ไหนมันก็จะถูกยุคสมัยตรวจสอบเอง ไม่เชื่อก็ลองนึกฮัมเสียงเมโลดี้ของเนื้อร้องเหล่านี้ดูสิครับ ว่าตอนนี้มันยังพอจะใช้ได้อยู่มั้ย
“ให้ประชาชนมีสิทธิ์ออกเสียง
ผู้มากุมบังเหียนชีวิตประชาชน”
– ประชาธิปไตย, คาราบาว
“คือผู้ยืนอยู่ยงคงทนยิ่ง
ทุกอย่างสิ่งผลิตผลมวลชนทำ”
– ถั่งโถมโหมแรงไฟ, คาราวาน
“ประชาชนอย่างเรา ถึงหัวใจเป็นของเรา
แต่ความเป็นธรรมเป็นจริงมีสิทธิ์ได้แค่บางคน”
– หวัง, พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์
“ความศรัทธาของผู้คนใช่ว่าปล้นหรือขอ
ต้องทำงานสานต่อใช่รอใช่ฝันแต่ลมๆ”
– มองอย่างนก, มาลีฮวนน่า/วงสะพาน
author
