” Kaw Thoo Lei คือแผ่นดินที่คนกะเหรี่ยงเชื่อว่าเป็นแผ่นดินที่ตนเกิดและ Kaw Thoo Lei นั้นคือแผ่นดินที่ให้ชีวิตแก่พวกเขา แต่อยู่วันหนึ่งแผ่นดินที่พวกเขาเคยอาศัยอยู่ก็ถูกรุกร้างโดยภัยสงคราม และความไม่ยุติธรรม ทำให้พวกเขากลับกลายเป็นคนเร่รอน คนไร้แผ่นดิน อย่างไรเสีย วันหนึ่งคนกะเหรี่ยงจะเดินทางกลับมายังแผ่นดินที่พวกเขาจากมา หากพวกเขานั้นมีความสามัคคี และร่วมกันต่อสู้เพื่อสิทธิ และเสรีภาพของตน”
เรื่องเล่าของคนกะเหรี่ยง
กลุ่มชาติพันธุ์ชาวกะเหรี่ยงถึงว่าเป็นกลุ่มชนชาติพันธุ์หนึ่งที่อาศัยกระจัดกระจายตามสถานที่ต่างๆทั่วโลก พี่น้องชาติพันธุ์กะเหรี่ยงเหล่านี้ถือว่าเป็นชนกลุ่มน้อยและเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีวัฒนธรรม เครื่องแต่งกาย ภาษา ซึ่งเป็นอัตลักษณ์ที่บ่งบอกว่าเป็นชาติพันธุ์กะเหรี่ยง
ปัจจุบันชาวกะเหรี่ยงนั้นได้อาศัยในหลากหลายพื้นที่และต่างบริบทสังคม พวกเขาจำเป็นต้องเรียนรู้วัฒนธรรม ภาษาสภาพสังคม รวมถึงความคิดทางสังคมที่พี่น้องชาวกะเหรี่ยงได้เติบโตขึ้นมาแม้ว่าชาวกะเหรี่ยงนั้นแต่เดิมเป็นชนกลุ่มน้อยที่ไร้สัญชาติแต่เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาได้กลับกลายเป็นพลเมืองชั้นหนึ่งในสังคมที่พวกเขาเหล่านั้นได้อาศัยอยู่ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีโอกาสมากขึ้นเมื่อกลับกลายเป็นประชากรของประเทศใดประเทศหนึ่งแล้วก็ตาม แต่ชาติพันธุ์กลุ่มนี้ก็ยังไม่ได้รับการยอมรับในสิทธิ์และเสรีทางสังคมมากเท่าที่ควร พวกเขาเหล่านี้ยังคงได้รับความเหลื่อมล้ำจากสังคมที่พวกเขานั้นอาศัยอยู่
รูปแบบความเหลื่อมล้ำที่พี่น้องชาวกะเหรี่ยงได้รับผลกระทบนั้นแตกต่างกันไปตามสภาพสังคมหรือประเทศที่ตนอาศัยอยู่ ไม่ว่าปัญหาสงครามกลางเมืองของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงและรัฐบาลเมียนมาในประเทศเมียนมา ปัญหาการเหยียดเชื้อชาติของพี่น้องชาวกะเหรี่ยงในอเมริกัน ปัญหาพื้นที่ทำกินของพี่น้องชาวกะเหรี่ยงที่อาศัยอยู่ในประเทศไทย เป็นต้น ดังนั้น
Kaw Thoo Lei day ( วันก่อทูเลเดย์) คือวันสำคัญของพี่น้องชาวกะเหรี่ยงที่อาศัยอยู่ตามประเทศต่างๆจะได้มีโอกาสร่วมใจกันแสดงจุดยืนถือประเด็นสิทธิมนุษย์ชนให้แก่พี่น้องชาวกะเหรี่ยงทุกคนและพี่น้องผู้ร่วมสังคมด้วยกันที่ยังทนทุกข์กับภัยของความเหลื่อมล้ำในสังคมไม่ว่าด้านใดด้านหนึ่งที่ชาวกะเหรี่ยงหรือพี่น้องผู้ร่วมสังคมนั้นได้รับผลกระทบ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นที่เพื่อให้ทุกคนที่อาศัยอยู่ในสังคมต่างๆจะได้ตระหนักถึง ภัยของความไม่เท่าเทียมกันในสังคม โดยกิจกรรมวัน Kaw Thoo Lei day ( วันก่อทูเลเดย์)
คือเครื่องหมายความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของคนกะเหรี่ยงที่ออกมาแสดงจุดยืนร่วมกัน โดยผ่านทางการแสดงออกทางการแต่งกาย ภาษา และวัฒนธรรมการแสดงของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงซึ่งสามสิ่งนี้คนกะเหรี่ยงเชื่อว่า หากสามารถรักษาไว้ได้ความชาติพันธุ์กะเหรี่ยงจากไม่สูญหาย
ด้าน Dr.Kevin หนึ่งในผู้ทำงานกับคนกะเหรี่ยงและผู้ร่วมงานครั้งนี้ได้กล่าวว่า
“70 ปี ที่ผมตระหนักดีว่าชาติพันธุ์กะเหรี่ยงนั้นยังได้รับความเดือดร้อน ทุกข์ทรมานกับภัยหลายๆอย่าง แต่พวกเขาเหล่านั้นยังคงเข้มแข็ง พวกเขาเหล่านั้นยังคงต่อสู้เพื่อ เสรีภาพ อิสระภาพ ถ้าพี่น้องชาติพันธุ์กะเหรี่ยงทุกคนร่วมใจกัน พวกเขาจะเข้มแข็ง ชาติพันธุ์กะเหรี่ยงนั้นอาศัยอยู่หลากหลายพื้นที่ดังนั้น ชาติพันธุ์กะเหรี่ยงทุกคนต้องสามัคคีกันมากขึ้น เพราะไม่ว่าชาติพันธุ์กะเหรี่ยงอยู่ที่ไหน
ทุกคนคือครวบครัว”
author
