โดย : โกวิท โพธิสาร คอลัมน์ : นินทาสารคดี
หากของเหลวในเส้นเลือดของเราเป็นสีแดง เส้นเลือดใหญ่ของชาว อ.พิบูลมังสาหาร จ.อุบลราชธานี วันนี้เป็นสีเขียวข้นคลั่ก
นับตั้งแต่มีการสร้างโรงงานผลิตแป้งมันสำปะหลัง ‘บริษัทอุบลไปโอเอทานอล’ บริเวณใกล้เคียง ‘ลำโดมใหญ่’ ที่เป็นแม่น้ำสายหลักมายาวนาน ก็แทบจำสภาพเดิมไม่ได้ในวันนี้
เจ้าของโรงงาน นักวิจัย นักปกครองท้องถิ่น และชาวบ้าน ปากคำของผู้เกี่ยวข้องอธิบายปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นแตกต่างกันไป แต่ธรรมชาติไม่เคยโกหก
สภาพลำโดมใหญ่ตอนนี้หากใช้คำว่า “วิกฤติ” ก็คงไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจในหลักไวยกรณ์ แต่หลากชีวิตที่อยู่ตรงนั้น พวกเขาได้แต่คลางแคลงในท่าทีของการแก้ปัญหาว่ามันจะเริ่มต้นและสิ้นสุดได้อย่างไร เพราะดูเหมือนว่าคนใหญ่คนโตเหล่านั้นมีท่าทาง “ไม่รู้ร้อนรู้หนาว” ไปเสียฉิบ
“น้ำใช้ประโยชน์ไม่ได้ สาหร่ายสีเขียวเต็มผืนน้ำ ปลาตายเกลื่อน กลิ่นเน่าเหม็น บาดแผลบนผิวหนังชาวประมงพื้นบ้าน” ประจักษ์พยานเหล่านี้ดูเหมือนจะเงียบเชียบไร้ราคาในการเบิกความต่อสังคม
ผมเล่าให้ฟังแต่เพียงเท่านี้ เพราะสารคดีขนาดไม่สั้นไม่ยาวที่จะออกอากาศในวันพรุ่งอาจทำหน้าที่ได้ดีกว่ามากโข
ที่นี่บ้านเรา ตอน อาลัยลำโดม โดยนักผลิตสารคดีกลุ่มเล็กๆ ที่หัวใจใหญ่จนน่ากราบ สื่อสร้างสุขอุบลราชธานี ออกอากาศที่สถานีโทรทัศน์ที่ดูดกลืนทรัพยากรภาษีบาปจากเราๆ ท่านๆ ThaiPBS
วันพุธ ที่ 24 มิถุนายน 2558 เวลา 13.30 น.
หากรีโมทในมือท่านสั่นเทาเมื่อเห็นเรื่องราวนี้ปรากฎขึ้นตรงหน้า เราเป็นเสี่ยวกัน