ช่วงเป็นช่วงตาย ช่วงทำลายล้าง พ้นผ่านไป
เราคงไม่ไปรื้อฝอยหาตะเข็บ เพียงแต่เก็บเรื่องราวบางมุม มากระตุ้นต่อมการพิจารณา อย่างมีสติ
ตอนที่หลากหลายความคิดประดังเข้ามา แม้จะดูไม่เข้าท่า แต่ก็มีคำตอบ ที่เหมือนตอบโต้ไป ..ได้เป็นข้อมูล
ความวุ่นวาย..
คล้ายๆลมพายุมา พอผ่านพ้น มันก็เลยเหมือนว่า อะไร ทำไม เกิดขึ้นได้ถึงเพียงนี้เลย
กระแสตอกย้ำ ซ้ำๆตอกๆ มันเหมือนกระบอกเสียง ที่ถูกเร่งๆดั่งให้เป็นไฟป่า ถาโถมให้วายวอด ให้มันวอดวายไปทั้งมวล
เสริมอคติส่วนตัว มั่วกับผลประโยชน์ที่สูญเสีย สร้างวาทะให้เป็นปะทะ ไม่หยุดยั้ง เพิ่มขุมกำลังด้วยน้ำมันตลอด
ผลเสียหาใช่เกิดแก่คนกลุ่มเดียว แต่คนที่ไม่เกี่ยว พลอยติดร่างแห ตายกันเป็นเบือ น่าละเหี่ยใจ
เมื่อถึงเวลา หาทางออก บ้างยังคิดสับขาหลอก กลัวเสียเชิง ผลสำเร็จก็เลยล่าช้า
ไม่ว่าจะบุคคล หรือโครงสร้าง หรือจะร่างอะไรใหม่ๆ มันจะใช้ได้ หรือไม่ได้ ก็ต้องเป็นไป ด้วยระบบทั้งสังคม มันถึงจะยอมรับได้ ด้วยการใช้เวลา ..
author
