วันนี้เราจะพาทุกท่านมาดูการทำละครเวทีของเด็กนิเทศ มหาวิทยาลัยพะเยากันครับ ซึ่งงานครั้งนี้เกิดจาก อาจารย์ผู้สอน รายวิชาการสร้างเสียงประกอบสำหรับสื่อดิจิทัล ได้มอบหม่ายการทำละครเวทีเป็นงาน final แบ่งเป็น2เรื่อง ซึ่งเรื่องที่กลุ่มผมได้ทำนั่นคือ ส้มตำกลับใจ
โดยการทำงานเริ่มจากการแบ่งฝ่าย ว่าใครจะลงฝ่ายไหนกันบ้างถามความสามารถที่ตัวเองถนัด
โดยแบ่งเป็น 1 . ฝ่ายนักแสดง 2. ฝ่ายจัดหาเสื้อผ้าและทำฉาก 3. ฝ่ายเสียง 4. ฝ่ายจัดการเรื่องถ่ายทอดสด
5. ผู้กำกับ
ส่วนตัวผมอยู่ฝ่ายการแสดงนั่นเอง ซึ่งพอได้จัดฝ่ายกันหมดแล้ว ก็จะเริ่มการทำงาน โดยเริ่มจากการเขียนบทและคัดนักแสดงให้เข้ากับบท โดยในช่วงแรกค่อนข้างที่จะเปลี่ยนตัวนักแสดงบ่อยกว่าจะมาเป็นเจ๊ตุ๊กให้ทุกท่านได้ชม พอได้ตัวนักแสดงครบ ก็เริ่มแกะเสียงfoley ต่างๆ ให้เข้ากับฉากต่างๆ ส่วนเพื่อนๆฝ่ายที่ทำฉากก็จะแยกออกไปทำฉากที่บ้านของอาจารย์ณฐไนย เกษแก้ว โดยการซ้อมในช่วงแรก เราซ้อมกันอยุ่ที่ห้อง pky 1 และห้องสตูของสาขา แต่สุดท้ายเราก็มาได้ห้องที่ UB002
โดยข้อดีของกลุ่มผม ผมคิดว่าเพื่อน ๆ ทุกคนตั้งใจทำงานของฝ่ายตัวเองบ้าง ไม่มีฝ่ายไหนทำงานล่าช้าเลย โดยฝ่ายที่ทำงานหนักที่สุดผมมองว่าน่าจะเป็นฝ่ายเสียงและฝ่ายฉาก เพราะต้องแต่งเพลงเอง เพราะในละครเวทีไม่สามารถนำเพลงอื่นมาใช้ได้เพราะติดลิขสิทธิ์ ส่วนฝ่ายฉากก็ต้องทำงานหนักเพราะ ละครของเรา มี 2 ฉาก 1. ฉากส้มคำ 2.ฉากโรงพยาบาล ส่วนฝ่ายนักแสดงและฝ่ายเสียงก็ต้องทำงานหนักไม่แพ้กัน เพราะต้องแสดงเป็นแม่ค้าขายส้มตำ และแสดงบทหมอ ให้สมบทบาท เพราะคนดูจะได้อินไปด้วยตอนแสดงจริง
และนี่ก็คือภาพบรรยากาศในห้องซ้อม และวันจริง ทุกคนตั้งใจซ้อมเหมือนกับเป็นฉากในวันจริง พวกเราพักซ้อมกันน้อยมาก เรียกได้ว่าซ้อมกันเกือบทุกวัน แต่ทุกคนก็สู้ชีวิตไม่ว่าจะเช้าขนาดไหน และพอถึงวันจริง พวกเราทุกคนก็ทำออกมาได้ แบบสมบูรณ์ตามซ้อม ทั้งคิวนักแสดง คิวเสียง foley คิวปล่อยเพลงปล่อยเสียงต่างๆ ทุกคนทำออกมาได้ดีมาก พวกเราภูมิใจมาก และคิดว่าคุ้มแล้วสำหรับการซ้อมในวันที่ผ่านมา ทั้งหมด และท้ายที่สุดนี้ผมขอยกคำพูดของ อาจารย์แนน ที่พูดว่า ซ้อมให้เยอะๆ เจ็บวันซ้อม ดีกว่ามาเจ็บวันจริง ซึ่งคำพูดนี้จริงที่สุด
