เมื่อวันที่ 7 มีนาคม 2565 ที่ผ่านมานิสิตคณะบริหารธุรกิจและนิเทศศาสตร์ สาขาวิชาการสื่อสารสื่อใหม่ มหาวิทยาลัยพะเยา ชั้นปีที่ 2 และ 3 ได้มีการสอบปลายภาคที่ต้องทำงานร่วมกันด้วยวิธีการสร้างละครเวทีและการทำงานของทีม Production ผ่านการ Streaming ในการรับชมละครเวทีแบบใหม่ ละครเวทีที่ไม่ได้เน้นการแสดงอย่างเดียว แต่เน้นด้านการสร้างสรรค์เสียงประกอบ จากทฤษฏีสู่การลงมือปฏิบัติเองทุกขั้นตอน โดยงานนี้แบ่งเป็น 2 เรื่อง 2 ทีม เนื้อหาของละครน่าติดตามมากเพราะได้พัฒนาบท ปรับวิธีการเล่าเรื่องใหม่มาจากละครวิทยุอีกที ละครของพวกเราทั้งสองเรื่อง คือ ไขWho เดอะฉำฉา และ ส้มตำกลับใจ
ข้อความต่อจากนี้จะเป็นประสบการณ์และความรู้สึกที่ได้ทำงานจากละครเวที ย้อนกลับไปตั้งแต่เลือกหัวข้อในชั้นเรียนเราตื่นเต้นมากที่จะได้ทำละครเวที เพราะเราไม่เคยทำและอยากลองทำซักครั้ง และอาจารย์ผู้สอนรายวิชาการสร้างเสียงประกอบและนิสิตก็เห็นตกลงกันว่าละครเวทีนี่แหละที่จะเป็นงานFinal ของพวกเรา วันนั้นพวกเราก็ได้แบ่งทีมกันเป็นSEC. ใหญ่ เพราะละครต้องใช้คนจำนวนมาก แล้วหน้าที่ของการสร้างละครเวทีก็มีหลายฝ่ายมากเช่นกัน มีทั้ง Producer, Director, Assistant Director, Sound Director, Assistant Sound นักแสดง, นักพากย์, Foley, Art Director ฯลฯ
พวกเราในทีมก็ได้เลือกหน้าที่กัน เราเองได้เลือกทำ Foley ที่เกี่ยวกับทำเสียงประกอบต่าง ๆ ในการละครเพื่อเพิ่มอรรถรสมากขึ้นให้เสียงที่ผู้ชมจะได้ยินชัดมากกว่าเสียงจริง ๆ ตอนถ่ายทอดสด และงานนี้ก็ไม่ง่ายเลย เพราะเสียงที่จะถ่ายทอดออกไปคือสิ่งสำคัญไม่แพ้กับการแสดง หลังจากที่ได้บทมาพวกเราในทีมฝ่ายเสียง นั่งวิเคราะห์กัน 1ฉาก จะมีเสียงอะไรบ้าง แล้วเสียงที่ได้มาจะใช้อะไรทำ วันแรกที่เริ่มซ้อมราก็พบปัญหาเลยการจะซิงค์กับท่าทางของนักแสดงยากมาก ๆ เพราะไม่รู้ว่าตัวนักแสดงเองจะขยับมากน้อยขนาดไหน และอุปกรณ์ที่ใช้ในการทำเสียงเรามีน้อยเกินไป เราก็ได้เพิ่มเสียงต่างๆเข้ามาอีกพวกเราซ้อมกันบ่อยมากๆเพราะเราอยากทำมันออกมาอย่างเต็มที่และดีที่สุด ซ้อมจนกว่าจะซิงค์กับนักแสดงเหมือนเราถอดจิตไปอยู่กับเขาเลยก็ว่าได้
แล้วปัญหาที่ตามมาก็คืออุปกรณ์ไม่พอทำฉาก เราแก้ปัญหาด้วยการไปหามาเพิ่มเตรียมไว้สำหรับฉากให้พร้อม ปัญหาเลยคือเสียงในการทำบางครั้งดังไปเบาไป พวกเรายังกะน้ำหนักได้ไม่ดีเท่าไรต้องฝึกซ้อมกันอยู่ตลอด พวกเราซ้อมกันอยู่เรื่อย ๆ เพื่อให้จังหวะพร้อมไปกับการแสดงดูเป็นธรรมชาติมากที่สุด
แวะไปดูฝ่ายทำพร็อบกันบ้างเป็นยังไง ฝ่ายนี้ทำงานกันไวจริงๆ ขึ้นร่างต้นฉำฉากันแล้ว
วันที่เข้าซ้อมสถานที่จริงจะต้องขนของย้ายเข้าย้ายออกเพื่อให้อีกทีมเข้ามาทำการซ้อมต่อแต่ยังไม่ใช่หลัก หลักๆเลยคือพื้นที่เรามีอยู่จำกัดพวกเราอยู่หน้าเวทีกับนักพากย์และโต๊ะฝ่ายควบคุมเสียง แต่ Foley อยู่ด้านหลัง ปัญหาอยู่นี้แหละคือเรามองไม่เห็น ไม่สามารถทำเสียงไปพร้อมกับนักแสดงได้ พื้นที่ในการทำไม่พอ
อาจารย์เลยแนะนำให้เปลี่ยน ให้ฝ่ายเสียงทั้งหมดไปอยู่ด้านบนของห้องแสดง เราก็เซตกันอยู่สักพัก ทุกอย่างก็โอเคซ้อมต่อได้ ถึงพื้นที่ในการทำก็ยังไม่พอในการทำเสียง แต่เราจัดแจงกันจนเข้าที่
ก่อนวันจริง 1 อาทิตย์ อาจาย์ผู้สอนก็ได้มาแจ้งว่าเราจะย้ายจาก Pky1 ไปที่ห้อง UB002กัน สถานที่กว้างและใหญ่กว่า น่าจะสะดวกต่อกันและเพื่อความอลังการ (อาจารย์บอกแบบนั้น) แต่เราว่าที่นี่แหละไม่มีปัญหา 1อาทิตย์ก่อนวันจริงเราซ้อมกันทุกวัน
ห้องUB002
ถึงวันซ้อมเสมือนจริง เราซ้อม2-3รอบ พอได้เหนื่อยกันแล้ว เพราะวันถัดไปคือวันจริงงง!!
และวันจริงมาถึงก่อนเริ่ม Streaming เงียบมาก ๆ เหมือนไม่มีคนอยู่ทุกอย่างเงียบไปหมดแม้แต่ขยับตัว แต่พอเริ่มแสดงจริงเพื่อนๆดูไม่ตื่นเต้นกันเลย
ทุกอย่างดูราบรื่นจนจบการแสดง แล้วถึงตาของทีม ไขWho ของเราซ้อมกันมาตลอดเตรียมตัวกันมาดีแล้ว เราทำทุกอย่างเหมือนตอนซ้อม เราตื่นเต้นน้อยลงมากแทบจะไม่ตื่นเต้นเลยจนแสดงจบ พี่ๆสั่งคัท ทุกอย่างคือปลดปล่อยทุกคนปรบมือดีใจกันมากในที่สุดก็ทำงานนี้เสร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ความรู้ที่ไม่ได้สอนแค่ในห้องแต่ยังให้ประสบการณ์ในด้านการเรียนการทำงานของเรา การทำงานทุกอย่างผ่านความตั้งใจของทุกคนทุกฝ่าย ความเหนื่อยความท้อทุกอย่างหายไปดีใจมากที่ได้ทำงานนี้และหวังว่าจะมีโอกาสได้ทำงานร่วมกับพี่ๆเพื่อนๆอีกครั้งในอนาคตข้างหน้า
สามารถรับชมละครเวทีของพวกเราย้อนหลัง ได้ที่เพจ Facebook สาขาวิชการสื่อสารสื่อใหม่ มหาวิทยาลัยพะเยา https://www.facebook.com/studyatNMCUP?mibextid=ZbWKwL
