“เราไม่ได้เอากำไรมาก
เด็กกินอิ่ม บางครั้งอิ่มจนเหลือก็มี”
เราเป็นคนหนึ่งที่กินข้าวที่โรงอาหารมาตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว กินตั้งแต่ตัวน้อยๆยังไม่ค่อยรู้ความจนตอนนี้โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ก็ยังกินอยู่ เราชอบข้าวโรงอาหารตรงที่ว่ามันอร่อยถูกปาก ร้านไหนที่เป็นเจ้าประจำจะกินทุกวัน บางร้านกินแต่เมนูเดียวซ้ำๆเดิมๆจนเจ้าของร้านจำได้ แล้วที่สำคัญคือ เรื่องของราคาอาหาร ที่ถูกแสนถูกราคาย่อมเยาว์เอาใจคนวัยเรียนที่ไม่ค่อยมีตังแบบเราที่จ่ายแค่หลักสิบก็อิ่มท้องตึงอยู่ได้ทั้งวัน จนเราเกิดความสงสัยว่า เขาขายข้าวจานหนึ่งราคาเท่านี้แถมให้เยอะไม่กั๊กของอีก เขาจะได้กำไรจริงๆเหรอ?
วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องราวของโรงอาหารที่มอพะเยากับอาหารจานละหลักสิบให้ได้ฟังกัน
อาหารส่วนใหญ่ในโรงอาหารทุกร้านจะเริ่มต้นที่ราคา 30 บาท ใครสั่งเพิ่มสั่งพิเศษก็บวกราคากันไป 5-10 บาท มีอาหารให้เลือกหลากหลายประเภท ทั้งก๋วยเตี๋ยว ข้าวราดแกง ข้าวมันไก่ อาหารปักษ์ใต้ แม้แต่ส้มตำสำหรับสายแซ่บก็ยังมี แล้วแต่ละร้านอาหารหน้าตาน่ากินมาก ไม่ต้องถามถึงรสชาติเลยว่าอร่อยหรือเปล่าเพราะต้องอร่อยแน่นอนอยู่แล้ว แถมสั่งมาจานหนึ่งก็ให้เยอะมากกินแทบไม่หมดข้าวพูนจาน ก๋วยเตี๋ยวพูนถ้วย เพื่อนเราต้องคอยบอกตลอดว่าให้เอาข้าวออกหน่อย เรียกได้ว่าไม่เสียดายวัตถุดิบไม่หวงเครื่องจัดหนักจัดเต็มให้พวกเราได้อิ่มกันถ้วนหน้าเลยทีเดียว
เราไม่รอช้ารีบเข้าไปถามว่าอาหารอร่อยในราคาเพียงเท่านี้พวกเขาได้ผลตอบแทนกันมากน้อยเท่าใด เหล่าพ่อครัวแม่ครัวเล่าว่าราคาอาหารเริ่มต้นที่ 30 บาทเนี่ย เขาก็ได้กำไรนะแต่ได้ผกผันแตกต่างกันไปตามปริมาณที่ขายได้กับราคาต้นทุนวัตถุดิบที่นำมาประกอบอาหาร บางวันได้ 20% บางวันขายดีหน่อยก็ได้ 25% ถ้าวันไหนวัตถุดิบแพงก็จะได้กำไรน้อยลง เพราะเขาไม่ได้ลดปริมาณอาหารที่ให้เลย ปริมาณยังเท่าเดิมถึงแม้ว่าวัตถุดิบที่ใช้จะราคาสูงขึ้นก็ตาม แถมคุณภาพของอาหารก็ยังคงเอาไว้เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ทำให้เรากระจ่างแจ้งเลยว่าถึงแม้ช่วงนี้ราคาของวัตถุดิบต่างๆจะราคาขึ้นสูงตามเศรษฐกิจที่เปลี่ยนไปแต่พวกเขาก็ยังเต็มที่กับลูกค้าได้อยู่หมัด ร้านไหนที่มีบริการเติมผักใส่ก๋วยเตี๋ยวได้ไม่อั้นก็ยังเติมได้ไม่อั้นอย่างที่ว่าไว้จริงๆ บางร้านใจดีก็ยังแถมให้ตลอดที่มาซื้อ
ส่วนวัตถุดิบที่ใช้ประกอบอาหารนั้นส่วนใหญ่รับมาจากตลาดขายส่งที่ราคาค่อนข้างถูกคือ ตลาดแม่ต๋ำ ตลาดยอดฮิตที่เหล่าพ่อค้าแม่ขายพะเยาไปจับจ่ายใช้สอยกัน บางคนก็ไปรับมาจากตลาดจังหวัดใกล้เคียง ซึ่งเขาจะไปรับมาตอนประมาณตีสามตีสี่ของทุกๆวัน ไม่มีวัตถุดิบตกค้างจากเมื่อวาน ไม่ทิ้งไว้ข้ามวัน และไม่ใช้วัตถุดิบเก่ามาทำ บางร้านพวกเนื้อสัตว์รับมาจากแมคโคร แถมยังเลือกใช้เนื้อไก่ที่เป็นฮาลาลเพื่อให้นิสิตที่มีศาสนาอิสลามสามารถทานได้แบบหายห่วง ถึงแม้ว่าราคาเนื้อสัตว์จากแมคโครนั้นจะราคาค่อนข้างสูสีกับในท้องตลาดก็ตามแต่ก็เลือกเพราะคุณภาพและความสะอาดที่เหล่าผู้บริโภคควรจะได้รับ
ในข้าวจานละ 30 บาทนี้ ไม่ได้มีแค่สิ่งที่ตาเราเห็นแต่ยังมีความใส่ใจของเหล่าพ่อครัวแม่ครัวที่ตั้งใจส่งผ่านมาทางรสชาติของอาหาร ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้ผลตอบแทนกำไรจากการขายไม่มากนักแต่ก็ยังทำเต็มที่เพื่อให้เราได้อิ่มท้องและได้ทานอาหารที่มีคุณภาพ สะอาด มีประโยชน์ต่อร่างกาย ช่วยให้เราหายเหนื่อยจากเรื่องต่างๆที่เจอ มีแรงที่ก้าวเดินต่อไปทั้งวันด้วยพลังของอาหารที่แสนอร่อย
author
