“ดั่งกลิ่นดอกพิกุลที่กลิ่นหอมไม่มีวันจางหาย”
เพื่อนสาวชาวมอญเล่าให้ฟังว่า ดอกพิกุล เป็นดอกไม้ที่ไม่มีคนมอญคนไหนไม่รู้จัก
“ลำเกาไก๊” คือ ดอกพิกุล ในภาษามอญ
เธอบอกว่า มีพิกุลที่ไหนก็จะมี ”ความสดชื่น ร่มเย็นและหอม ดอกพิกุลไม่ว่าจะตกมาสดๆ หรือเอาไปตากแห้งก็หอมทั้งนั้น ไม่มีวันเหม็น ไม่มีวันเน่า บางคนเอาไว้ไหว้พระ บางคนพกติดตัว พกติดกระเป๋า”
ดอกพิกุลจึงมักใช้เป็นสัญลักษณ์แทนความรักที่หอมไม่รู้โรย ความศรัทธาที่มั่นคง
แต่ครั้งนี้ ชาวบ้านมอญแห่งแดนพะลึนปรับสัญลักษณ์ดั้งเดิมนี้เป็นเครื่องจุดประกายในการร่วมมือต่อสู้โรงไฟฟ้าถ่านหินขนาด 1,280 เมกะวัตต์ ที่บริษัทสัญชาติไทยกำลังพยายามเข้าไปปรับเปลี่ยนที่ดินและบ้านอันอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาให้เป็นอย่างอื่นโดยที่พวกเขาไม่เห็นด้วย
ต้นพิกุล จึงไม่ใช่แค่ตัวแทนแห่งความรักที่จะไม่มีวันห่อเหี่ยว แต่กลายเป็นคำมั่นสัญญาระหว่างผู้คนกว่า 8,000 คนที่มาร่วมกันคัดค้านโครงการโรงไฟฟ้าถ่านหิน ถ้าโรงไฟฟ้าเกิด ต้นไม้ต้นนี้ที่พวกเขาร่วมกันปลูกจะสูญไป ดั่งเช่นบ้านและชีวิตของพวกเขา
author
