อ.เนินมะปราง จ.พิษณุโลก นอกจากจะโด่งดังจากการเป็นที่ตั้งของเหมืองทองในอดีตแล้ว ยังเป็นแหล่งปลูกมะม่วงที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทย และมีพื้นที่ปลูกมะม่วงประมาณ 100,000 ไร่ ในพื้นที่ ซึ่งจะมีผลผลิตออกตามฤดูกาล ประมาณ 100,000 ตัน สายพันธุ์มะม่วงส่วนมากที่ชาวบ้านปลูกในพื้นที่คือน้ำดอกไม้สีทองประมาณ 50,000 ไร่ ทำรายได้ให้กับชาวเนินมะปรางกว่า 2,000 ล้านบาทต่อปี
ซึ่งมะม่วงน้ำดอกไม้นั้นจะขายผลได้ต้องเป็นผลสุกเท่านั้นซึ่งมีระยะเวลาไม่มากในการขาย และในช่วงการออกผลผลิตนั้นก็ออกมาพร้อม ๆ กัน ทำให้มีปริมาณมะม่วงที่ออกมานำขายของเกษตรกรจำนวนมากในทุก ๆ ปี ด้านราคามะม่วงก็ปรับลดมาโดยตลอด เนื่องจากยังมีพื้นที่อื่นในประเทศไม่ว่า จ.ฉะเชิงเทรา จ.พิจิตร จ.ประจวบคีรีขันธ์ ที่มีการปลูกมะม่วงเป็นจำนวนมากเช่นกัน
และด้วยสถานการณ์ Covid-19 ที่ส่งผลให้เศรษฐกิจภาพรวมของประเทศ ทำให้ราคามะม่วงตกต่ำอย่างเห็นได้ชัด ประกอบกับการขนส่งเพื่อการส่งออกไปยังต่างประเทศที่เป็นคู่ค้าเดิมมีปัญหาเรื่องการเดินทาง เกษตรกรจำเป็นที่จะต้องขายมะม่วงในราคาถูกเพื่อระบายผลผลิตจากสวนของตนเอง
เมื่อมะม่วงล้นตลาดและราคาตกต่ำชาวบ้านเนินมะปรางจึงมีแนวคิดถึงการแปรรูปผลผลิตจากมะม่วงในรูปแบบต่าง ๆ และพยายามสร้างผลิตภัณฑ์ เช่น มะม่วงกวน น้ำมะม่วง ซาลาเปาไส้มะม่วง แต่เมื่อนำไปขายให้กับลูกค้าก็ต้องจำเป็นมีมาตรฐานต่างๆ เช่น อย. เพื่อสร้างคุณภาพของผลิตภัณฑ์ ถ้าวิสาหกิจชุมชนของชาวบ้านอยากดำเนินการให้ถูกต้อง ทางกลุ่มวิสาหกิจก็ต้องมีโรงผลิตที่ได้รับรองตามมาตรฐานของ อย. กำหนดไว้
แต่เนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่มากกว่าร้อยละ 90 ของอำเภอเนินมะปรางไม่มีเอกสารสิทธิ์ใด ๆ ซึ่งเป็นที่ดินของกรมป่าไม้ จึงไม่สามารถของบประมาณเพื่อสนับสนุนการสร้างอาคารผลิตจากทางภาครัฐในที่ส่วนตัวได้ แต่การของบประมาณในการสร้างอาคารในเขตชุมชนก็สามารถทำได้ในพื้นที่ที่เป็นพื้นที่สาธารณะ แต่ปัญหาเรื่องการจัดการในอนาคตก็จะตามมา แต่ถ้าขอสร้างอาคารแปรรูปหรือโรงคัดแยกในพื้นที่ ถ้าได้รับเอกสารสิทธิ์ชาวบ้านก็จะมีทางออกในการขายผลผลิต เมื่อทางออกของการแปรรูปที่จะพัฒนาและการสร้างการตลาดของกลุ่มวิสาหกิจต่าง ๆ เป็นเรื่องที่ไม่ง่าย ทางชาวบ้านที่แปรรูปอยู่แล้วก็คงหยุดแนวคิดการแปรรูปและสร้างโรงคัดแยกมะม่วง ดังกล่าวและคงต้องหันกลับมาขายม่วง (ผล) ในราคาต่ำเช่นเดิม ส่วนการแปรรูปและนำมาขายได้ภายในอำเภอเนินมะปรางเท่านั้น
