ผมชื่อ ซอ ทู
ตอนนี้เป็นคุณครูสอนอยู่ในโรงเรียนอิตุท่า ในรัฐกะเหรี่ยง ประเทศเมียนมาร์ ในโรงเรียนมีจำนวนนักเรียนมากกว่า ห้าร้อยชีวิต
เป็นเวลากว่าหกเดือนแล้วที่ผมและเหล่าชาวบ้านผู้พลัดถิ่นได้รับผลกระทบจากปัญหาโรคระบาดCovid-19 ทำให้พวกเราไม่สามารถดำเนินชีวิตได้อย่างตามปกติอย่างที่เราเคยเป็นมา เราไม่สามารถมาซื้อข้าวสารฝั่งชายแดนไทยได้เพราะชายแดนไทยได้ปิด ส่วนเด็กนักเรียนของเราบางคนที่ตอนนี้กำลังศึกษาในประเทศไทยต้องกลับมาอยู่ที่บ้านและไม่มีโอกาสที่จะเรียนหนังสือต่อในประเทศไทย
ส่วนผมเองในช่วงเดือนภุมภาพันธ์ได้รับทุนที่จะมาเรียนต่อที่ประเทศไทย แต่เมื่อเกิดโรคระบาดขึ้น ผมก็ไม่สามารถมาเรียนต่อที่ประเทศไทยได้ ผมเสียใจมาก สุดท้ายแล้วผมได้แต่ให้กำลังใจตัวเองว่ายังต้องสู้ต่อไป
รัฐกะเหรี่ยง
และเช่นเคยทุกคนต้องมาวัดอุณหภูมิทุกเช้าก่อนเข้าห้องเรียน
ชาวบ้านที่ออกนอกพื้นที่ค่ายจะต้องถูกกักตัวในบริเวณที่ถูกกำหนดเป็นเวลา 14 วัน ตามกฎสากลในการป้องการแพร่ระบาคของเชื้อ Covid-19
การล้างมือบ่อยๆสามารถทำให้ทุกคนปลอดภัยจากเชื้อ Covid-19 ได้
“เรือถูกจอดทิ้งไว้เพราะชายแดนไทยและเมียนมาร์ปิดตัวลงทำให้คนที่ค้าขายโดยการใช้เรือเป็น
ยานพาหนะไม่สามารถสัญจรได้ “
พยาบาลในค่ายผู้พลัดถิ่นสาธิตการป้องการแพร่ระบาดเชื้อไวรัสCovid-19 โดยการใช้
เจลแอลกอฮอลล์ ในการล้างมือ
และหวังเสียงจากผู้พลัดถิ่นคนหนึ่งจะทำให้เราได้รับรู้ถึงปัญหาชายขอบไม่มากก็น้อย
author
