14 ธันวาคม 2555
ทุกวันนี้ ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ เพียงแค่มีสัญญาณเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ต ต่อให้ดาราดังทั่วโลกมีข่าวขึ้นมา เราก็สามารถรู้เรื่องราวได้อย่างรวดเร็ว เพราะโลกของเรากำลังดำเนินไปด้วย โซเชียลมีเดีย ติดต่อกันผ่านทางเฟสบุ๊ก สมัครงาน ทะเลาะกับเพื่อน หรือบอกรักแฟน เราสามารถทำทุกอย่างได้อย่างง่าย เพียงแค่ปลายนิ้ว แต่หากลองถอยออกมาแล้วมองย้อนลงไป บางทีก็ทำให้เกิดคำถามว่า สิ่งที่เรากำลังทำอยู่นั้น เราใช้มันมากเกินไปหรือเปล่า ไม่ใช่แค่การบริโภคสื่อ
พวกเรากลุ่มกรุงมหายะลา นักข่าวพลเมืองจึงได้ลงพื้นที่เพื่อศึกษาเกี่ยวกับหัวข้อที่ว่า วันๆหนึ่ง เราเสพสื่อมากขนาดไหน? เราเสพมันอย่างไร มันมากไปไหม? แล้วผลกระทบของมันมีอะไรบ้าง? โดยเราได้ลงพื้นที่ ณ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์วิทยาเขตบางเขน โดยเน้นกลุ่มเป้าหมายไปที่นักศึกษา กลุ่มคนที่เราเชื่อว่าเป็นผู้เสพสื่อโซเชียลมีเดียมากที่สุด
นายภานุเดช ลีลาโรจนกุลเลิศ กล่าวว่า ปกติก็รับสื่อพวก หนังสือพิมพ์ ทางอินเตอร์เน็ต เพราะมีความสะดวกสบาย ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายมาก บางทีใช้โซเชียลเน็ตเวิร์ก ก็สามารถติดต่อกันง่ายขึ้น ช่วยประหยัดเงินได้มาก เมื่อก่อนค่าโทรแพง แต่ก็ทำให้คุยกับคนอื่น หรือคุยคนรอบข้างน้อยลง เพราะให้เวลาอยู่กับโซเชียลแอปมากกว่า นั่งเช็คอย่างเดียว เมื่อก่อนถ้าไม่มีพวกนี้ ก็จะไปเตะบอล แต่พอมีก็เล่นอย่างเดียว ไม่ค่อยได้ไปเล่น
นางสาว จิดาภา ปานสนาม กล่าวว่า ส่วนมากจะรับสื่อจากโทรทัศน์ อินเตอร์เน็ต ส่วนใหญ่จะดูโทรทัศน์มากกว่า ก็ดูเกือบทุกวัน ก็ส่วนมากจะเป็นช่วงเย็นเพราะช่วงเช้าไม่ค่อยมีเวลา แต่หากพูดถึงข้อเสียของการพิมพ์สื่อสารโดยอินเตอร์เน็ต คือ การสื่อความหมายมันต่างกันจากการพูด การพูดมันอธิบายได้เข้าใจมากกว่า เวลาจะคุยเรื่องงานก็จะคุยกันตรงๆมากกว่า เพราะเข้าใจว่าการพิมพ์มันจะความเข้าใจความหมายไม่ตรงกัน แต่ก็ไม่ค่อยมีปัญหามาก นอกจากบางเวลาที่อาจจะเล่นบ่อยไป เหมือนว่าจัดเวลาไม่ทัน อาจจะเล่นแล้วก็ติด แต่ก็ไม่ได้อะไรมาก
นางสาว อริสรา หวังเพื่อสุข ได้กล่าวว่า ส่วนใหญ่รับสื่อจากทางอินเตอเน็ตเป็นหลักเลย ก็ใช้อินเตอร์เน็ตบ่อยใช้เกือบทุกวัน แต่ก็ไม่ถึงกับตลอดเวลา จะเป็นทางคอมพิวเตอร์ที่บ้านมากกว่า ส่วนใหญ่ข้อมูลที่ได้จะเป็นการอัพเดตเทรนใหม่ๆ เอาข้อมูลด้านนี้มาใช้ในการศีกษามากกว่า แต่ก็มีความเชื่อผิดๆ หรือว่ามีข้อมูลที่ไม่จริงอยู่ บางอาจจะต้องเอามาใช้แล้วไม่ได้ไตร่ตรองก่อน หรืออาจจะใช่ไม่ได้ก็ได้ บางที่เราเอาไปใช้แล้วคนอื่นอาจจะเกิดความเข้าใจผิด
นางสาวเฟื่องภรณ์ บำรุงเวช กล่าวว่า ส่วนใหญ่จะเป็นอินเตอรเน็ต เล่นทุกวันอัพเดตข่าวสาร ผ่านทางอินเตอร์เน็ตด้วย ทีวีด้วย เพราะสะดวกขึ้นในหลายๆด้าน สื่อสารกับคนอื่นก็ง่ายขึ้น ทำให้คนไกลมาอยู่ใกล้ คนใกล้ก็จะห่างไป เพราะเราไม่ค่อยได้สนใจเขา ซึ่งมันก็เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน เพราะเมื่อก่อนทำอะไรก็ยากกว่านี้ ติดต่อกับใคร หรือว่าจะนัดอะไรใครกับใครก็ต้องส่งจดหมาย แต่ตอนนี้ แค่วินาทีเดียว ก็ถึงกันแล้ว
นายฟองเช เนตรรัตนะ กล่าวว่า ส่วนใหญ่ใช้พวกสื่อออนไลน์ หนังสือพิมพ์ ทวิตเตอร์ เฟสบุ๊ก ตลอดเวลา เพราะอย่างมีเฟสบุ๊ก ถ้าเกิดเวลาจะติดต่อกับเพื่อนก็ใช้พิมพ์กันก็สะดวก ทำให้เรารับรู้ข่าวสารได้เร็วขึ้น แต่ก็ไม่ได้คุยกับคนรอบข้างบางทีก็มีบ้าง บางทีสื่อสารผิด เวลาเราพิมตัวอักษร มันอาจจะแปลไปหลายความหมาย แต่หากเราพูดคุยกันมันจะสื่อได้ดีกว่า
จากที่พวกเราได้ลงสำรวจข้อมูลจากในพื้นที่ดังกล่าวแล้ว สิ่งหนึ่งที่เราเห็นคือทั่วทั้งมหาวิทยาลัย ทุกตารางเมตร ไม่ว่าหันไปทางไหนก็เห็นภาพที่ทุกคนต่างก้มหน้าก้มตา เล่นโทรศัพท์ บ้างก็คุย ฟังเพลง เล่นเกมส์ กระทั่งแชตกับคนใกล้ๆตัว ทุกภาพล้วนยืนยันได้ถึงอิทธิพลของโซเชียลเน็ตเวิร์กที่ทุกคนจะต้องใช้ หลายคนก็สะท้อนว่า มันทำให้สังคมกับคนใกล้ตัวมันหายไป เรามองข้ามการที่จะพูดคุยกับคนรอบข้างและเพื่อนๆของเรา
แต่กระนั้น มันเองก็ได้ทำให้โลกของเราหมุนไปเร็วขี้น เมื่อมีข่าวสารเราก็สามารถรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว รวมไปถึงทำให้เราสามารถเข้าถึงข้อมูลต่างๆที่เป็นประโยชน์ได้รวดเร็วขี้นด้วย รวมทั้งยังทำให้คนที่อยู่ไกลๆมาอยู่ใกล้ ให้เราสื่อสารและพูดคุยกันได้สะดวกขึ้น โซเชียลเน็ตเวิร์ก มีทั้งข้อดีและข้อเสีย จริงอยู่ว่ามันได้เป็นตัวการสำคัญในการพัฒนาและขับเคลื่อนโลกเราไปข้างหน้า แต่การบริโภคและเสพมันมากจนเกินไป ก็ย่อมมีผลเสียอยู่วันยันค่ำ ดังนั้น ทางออกที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการพัฒนาไปข้างหน้าอย่างถูกวิธี ก็จะต้องใช้ให้พอเหมาะ รู้จักหยุด และไม่ตกเป็นทาส บริโภคสื่อได้ แต่ไม่ใช่เสพ
