จากบางนา สู่บางเขน
ตอนที่ 3 : เรื่องเล่าในรถข่าว Thai PBS
รถข่าวที่มีโลโก้นกไทยพีบีเอส เมื่อก่อนเห็นเพียงแค่วิ่งผ่านไปบนท้องถนนก็รู้สึกว่า อยากนั่งรถข่าวแบบนี้บ้าง ดูเท่ดี หารู้ไม่ว่าในรถข่าวคันนี้มีอะไรมากไปกว่านั้น เมื่อถึงเวลาที่ผมได้ขึ้นมานั่งออกไปทำข่าวจริงๆ จะได้ค้นพบเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับเจ้าของเก่า ของรถคันนี้ “ตำนานไอทีวี ทีวีเสรี” ถูกเล่าอย่างสนุกสนานบนรถ ในช่วงที่จราจรติดขัด
ผมสังเกตว่าช่างภาพส่วนใหญ่ของไทยพีบีเอส เคยเป็นพนักงานของไอทีวีมาทั้งนั้น บางคนก็อยู่ตั้งแต่ยุคไอทีวีเปิดจนถึงยุคไทยพีบีเอสในปัจจุบัน พวกเขาเหล่านี้ได้อยู่ร่วมเหตุการณ์สำคัญของการเปลี่ยนแปลง และเฝ้าดูความเป็นไปต่างๆ มาอย่างใกล้ชิด
จากคำบอกเล่าของช่างภาพที่อยู่ตั้งแต่ไอทีวียุคแรกบอกว่า “น้องเกิดผิดยุค น้องน่าจะเกิดและทันฝึกงานกับไอทีวี” ประโยคนี้ก็พอทำให้ผมเข้าใจได้ว่า ไอทีวีนั้น ข่าวเข้มข้นเพียงใด
ความกล้าหาญของไอทีวี ถูกนำมาพูดถึงไม่ว่าจะเป็น การเปิดโปงการเก็บส่วย การซ่อนกล้องแอบถ่าย และการทำข่าวสืบสวนสอบสวนอื่นๆ ที่ยุคนั้นหาทีวีช่องอื่นทำข่าวแบบนี้ไม่ได้ รวมทั้งระบบการทำงานในสมัยนั้นก็นำมาเล่าสู่กันฟังด้วย เราคุยกันในระหว่างที่รถติดก็อดเปรียบเทียบไอทีวี ทีวีเสรี กับ ไทยพีบีเอส ทีวีที่คุณวางใจไม่ได้ “ยุคก่อนไอทีวีทำข่าวอะไร ทุกช่องต้องคอยดู คอยตาม แต่ยุคนี้เราตามเขา” ช่างภาพคนหนึ่งกล่าว เราคุยกันต่อถึงสาเหตุที่อาจเป็นเพราะคนไอทีวีเก่งๆ กระจัดกระจายอยู่ตามช่องต่างๆก็เป็นได้
นอกจากเรื่องไอทีวีแล้ว ประสบการณ์สนุกๆ และเสี่ยงตายของช่างภาพก็ถูกนำมาเล่าด้วยเช่นกัน ตั้งแต่ไอทีวีจนถึงไทยพีบีเอส ช่างภาพคนหนึ่งเคยถ่ายสรยุทธตอนทำรายการไอทีวีทอล์ค ก็เล่าให้ฟังว่าสรยุทธเป็นยังไงก่อนจะโด่งดังมากในตอนนี้ แม้จะทั้งเหตุการณ์สลายการชุมนุม ปี 2553 ที่ช่างภาพต้องเป็นด่านหน้าเสี่ยงตายเพื่อเก็บภาพมาส่งที่สถานี
ต้องยอมรับว่ากลุ่มช่างภาพไทยพีบีเอส เป็นกลุ่มที่รักกันเหนียวแน่จริงๆ แม้ว่าในองค์กรใหญ่แห่งนี้ จะมีเรื่องที่พวกเขาอาจไม่ถูกใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่คิดจะย้ายไปไหน เขาบอกผมว่า “พี่น้องของผมที่อยู่ที่ ผมต้องอยู่กับพี่น้องของผมที่นี่”
ช่างภาพไทยพีบีเอส น่ารักทุกคนครับ เรื่องที่คุยกันมีหลายเรื่อง ผมฟังเพื่อฟัง โดยไม่ตัดสินใดใด
*** พรุ่งนี้ติดตาม ตอนที่ 4 ตามคนข่าวไปทำข่าว …
