เราจะพาทุกคนมาดูมุมมองก่อนจะมาเป็นละครเวที
ผ่านตัวละครหลัก อย่างจีจี้
ละครเวที เรื่อง ไข(who) ตอน เดอะฉำฉา เรื่องราวกลุ่มเด็กมัธยมที่ชื่นชอบในการไขปริศนา แต่ชมรมของพวกเขากำลังจะถูกยุบ แต่บังเอิญไปพบเจอกับเรื่องบางอย่างเข้า พวกเขาจึงตั้งใจที่จะสืบไขคดีปริศนานี้เป็นคดีสุดท้ายของพวกเขา
ยอมรับเลยว่านี่เป็นครั้งแรกของเราและเพื่อน ๆ อีกหลายคนที่ได้ทำงานที่ใหญ่ขนาดนี้เป็นครั้งแรก ในตอนแรกที่รู้ว่าจะต้องทำละครเวที เรารู้สึกตื่นเต้นมาก ๆ ไหนจะต้องทำเสียงประกอบ(foley) และนักพากย์แยกกับนักแสดง เราจะทำกันออกมาได้ดีจริง ๆ ใช่ไหม นั่นเป็นสิ่งที่เราคิดตอนแรก หลังจากที่อาจารย์มอบหมายงานเพื่อนในกลุ่มได้มีความเห็นตกลงกันว่าเราจะแสดงเรื่อง “ ไข(who) ” ที่ก่อนหน้านี้อาจารย์เคยให้เราทำละครวิทยุมาก่อน ซึ่งถือว่าเป็นการเอาต่อยอดนั่นเอง และต่อจากนั้นได้มีการแบ่งบทบาทหน้าที่กัน จนมาถึงเรา เราได้บทของ “จีจี้” ประธานชมรมไข(who) บทบาทหลักที่พาเพื่อน ๆ ในชมรมไปไขปริศนาคดีนี้ โชคดีที่เพื่อนที่รับบทพากย์เสียงเป็นจีจี้เราสองคนสนิทกันระดับนึง เลยเข้าขากันได้ดี ทำให้การพากย์และการแสดงของพวกเราไม่ค่อยมีปัญหา แต่ก็ยังมีเพื่อน ๆ อีกหลายคนเหมือนกันที่เราพึ่งเคยได้คุยกับเขาเป็นครั้งแรกจากละครเวทีครั้งนี้เช่นกัน
ในช่วงแรก ๆ เรารู้สึกว่ามันยากพอสมควร เราต้องพยายามเป็นตัวละครตัวนั้นเพื่อให้เข้ากับบทมากที่สุด ในช่วงแรกที่ยากเป็นเพราะพวกเรายังจำบทกันไม่ได้ ทั้งนักแสดง นักพากย์ และ foley artist ต้องท่องจำบทและฝึกจังหวะให้ตรงกันอีกยาวเลย ในช่วงแรก ๆ เราเลยซ้อมกันหนักมาก ๆ เพื่อที่จะได้ทำมันออกมาดีที่สุด แต่ด้วยนักพากย์จะต้องไปอัดเสียงบ่อย ๆ ในช่วงแรก เลยทำให้นักแสดงต้องซ้อมกันเองซะส่วนใหญ่ เลยทำให้นี่เป็นปัญหาอีกอย่างนึงเลย กว่าจะทั้ง 2 ฝ่ายเข้าขากันได้ก็อาทิตย์ที่ 2 แล้ว ในการซ้อมช่วงแรก ๆ มันมีมุมที่สนุกตื่นเต้น เพราะพึ่งเริ่มต้น แต่อีกมุมก็แอบกดดันเล็กน้อยว่าเวลาเดือนนิด ๆ เราจะทำได้จริงไหม
ครั้งแรกกับการจัด blocking ที่ห้อง PKY1 เวทีกว้างมาก ทำให้เราต้องจัด blocking กันใหม่เพราะปกติเราซ้อมกันใน studio ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าเวทีนี้ค่อนข้างเยอะ เป็นอีกวันที่เหนื่อยสุด ๆ จากที่เราเคยวิ่งสั้น ๆ มารอบนี้เราต้องวิ่งจากอีกฝั่งไปอีกฝั่งของเวที ถ้าไม่หอบก็ให้รู้กันไปเลย การซ้อมในห้องนี้ถือว่าดีในระดับนึง เพราะทำให้เรารู้ scale ที่เราจะต้องใช้ในการแสดง ทำให้เราจดจำ blocking ได้ง่ายยิ่งขึ้น ในช่วงนี้ทั้งนักแสดง นักพากย์ และ foley artist เราเข้าขากันมากขึ้นกว่าเดิมแล้วแต่ก็ยังมีบางจุดที่ผิดพลาดอยู่ เราก็ค่อย ๆ ที่จะปรับปรุงกันไป และจากการซ้อมห้อง PKY1 ในครั้งนี้ทำให้เรารู้ว่า เราต้องแสดงให้ใหญ่ยิ่งขึ้น เพราะตอนมองจากเก้าอี้แล้ว แทบมองไม่ออกเลยว่าเราทำอะไร ทำให้เราต้องซ้อมกันหนักมากขึ้น นอกจากนั้นเรายังต้องfitting ชุดที่เหมาะกับตัวละครนั้น ๆ นักแสดงได้ช่วยกันคิดและหาจนได้ออกมาเป็นชุดที่เราได้เห็นกันในตอนแสดงละครเวที
มาถึงวันที่ถ่ายโปสเตอร์โปรโมท เข้าใกล้วันแสดงจริงขึ้นมาเรื่อย ๆ วันนี้ผ่านไปได้ด้วยดีแบบสุด ๆ
จู่ ๆ ก็มีเรื่อง surprise เกิดขึ้น ย้ายห้องสำหรับทำการแสดง จาก PKY1 มาเป็น UB002 ทำให้เราต้องทำการจัดblocking ใหม่อีกครั้ง ด้วยความที่ scale ของเวทีไม่เท่ากัน แต่การเปลี่ยนแปลง blocking รอบนี้ไม่ยากเท่ารอบก่อน เพราะว่านักแสดงและนักพากย์ รวมถึง foley artist เข้าขากันได้แล้ว ทำให้เป็นช่วงเวลาที่ไม่นานมากสำหรับการจำ blocking ใหม่ แต่ก็ยอมรับว่าช่วงนี้รู้สึกกดดันขึ้นเยอะมาก ๆ เพราะเข้าใกล้วันแสดงขึ้นเรื่อย ๆอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแสดงอยู่แล้ว ถึงจะบอกว่าเราเข้าขากันแต่ก็ยังบางจุดที่เรายังทำผิดพลาดกันอยู่ เราก็พยายามทำให้ดีที่สุด เต็มที่ในทุก ๆ การซ้อม
วันสุดท้ายของการซ้อม วันนี้เป็นวันซ้อมใหญ่ นักแสดงต้องแต่งตัวและแต่งหน้าจริงสำหรับการขึ้นแสดง พวกเราต้องตื่นกันมาตั้งแต่ตี 4 เพื่อที่จะเตรียมทุกอย่างเสร็จทันก่อนการเริ่มซ้อม วันนี้มีการเปลี่ยนแปลงหลาย ๆอย่าง เพื่อที่วันแสดงเราจะได้ออกมา surprise ที่สุด วันนี้อาการร้อนมาก ๆ และในห้องก็หนาวสุด ๆ เราเข้าออกห้องเพื่อช่วยฝ่าย art ยกของสำหรับใช้ในฉากเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อที่ในการทำงานจะได้เร็วขึ้น จนวันนั้นเราเหมือนรู้สึกไม่ค่อยสบาย แต่ก็ต้องฮึ้บไว้เพราะเหลืออีกแค่วันเดียว ทุกอย่างก็จะเรียบร้อยแล้ว หลังจากซ้อมเสร็จ เรารีบพักผ่อน เพื่อที่วันแสดงเราจะได้เต็มที่
และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง วันนี้นักแสดงก็ตื่นกันมาตั้งแต่ตี 4 และสิ่งที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุดก็เกิด จู่ ๆเราก็ป่วย เรากินยาและพักระหว่างที่รอแสดง โชคดีที่เพื่อนอีกกลุ่มแสดงก่อน เลยช่วยยืดเวลาพักให้เราเพิ่มไปอีกนิดนึง จนถึงตอนแสดง ก่อนเริ่มแสดงเรากังวลมากว่าอาการป่วยของเราจะทำให้ผิดพลาด แต่!!!!! ทุกอย่างก็ผ่านมาได้ด้วยดี การแสดงผ่านไปอย่างราบรื่น อาจจะมีผิดพลาดไปเล็กน้อย ถึงแม้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น แต่เรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ เราเลยต้องแก้ไขเฉพาะหน้ากันไป ซึ่งทำให้ผู้ชมนั้นดูไม่ออกว่ามีปัญหาหรือข้อผิดพลาดเกิดขึ้น ถือว่าเป็นอะไรที่ดีมาก ๆ
ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี เสียงตอบรับจากการแสดงละครเวทีถือว่าดีในระดับนึงเลยทีเดียว เรารู้สึกดีใจมาก ๆ ที่การทุ่มเทของพวกเราทั้งหมดมันประสบความสำเร็จ ทั้งนี้ เราขอขอบพระคุณ ผู้ที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด ทั้งเพื่อน ๆ และ พี่ ๆ ปี 3 ที่คอยช่วยเหลือกันมา และอาจารย์ สาขาวิชาการสื่อสารสื่อใหม่ที่คอยเป็นที่ปรึกษาทุกท่านและผู้ที่คอยช่วยเหลือท่านอื่น ๆ จากใจจริง
และอย่างสุดท้ายที่เราอยากจะฝาก หากใครที่สนใจอยากจะรับชมละครเวทีทั้ง 2 เรื่องย้อนหลัง เราขอเชิญทุกคนรับชมได้ที่ทางเพจของ สาขาวิชาการสื่อสารสื่อใหม่มหาวิทยาลัยพะเยา New Media Communication-NMC UP ได้เลย
หรือกดที่ลิงค์นี้ได้เลย https://www.facebook.com/watch/?v=138118675845566
