การทำปลากะตัก เป็นอาชีพหนึ่งที่มีการยึดเป็นอาชีพที่ทำรายได้ค่อนข้างดี ซึ่งถ้าเป็นการทำประมงชายฝั่งของชาวประมงพื้นบ้านก็นเป็นเรื่องที่ไม่น่าเป็นห่วง แต่ปัจจุบัน การทำอาชีพปลากะตักเป็นการทำเป็นเชิงพาณิชย์ ใช้วิธีการที่มีลักษณะทำลายล้าง โดยใช้เรืออวนรุนที่มีตาอวนเล็กมาก สามารถนำเอาทุกสิ่งทุกอย่างติดอวนขึ้นมาทั้งหมดที่เรือผ่าน สัตว์นำ้ตัวเล็กตามชายฝั่งทะเลก็ถูกนำขึ้นมาด้วย แล้วนำมาเลือกเอาเฉพาะปลาตัวเล็กที่สามารถมาทำเป็นปลากะตักได้ ที่เหลือก็ทิ้งให้เน่าเหม็นเป็นสิ่งปฏิกูลลงทะเลต่อ การทำปลากะตักดังกล่าวจะทำให้ ห่วงโซ่อาหารต้องสูญเสียอย่างรวดเร็วและสิ้นเชิง เมื่อไม่มีอาหารปลาต่างๆก็สูญหาย ทำให้การทำการประมงชายฝั่งที่ทำเพื่อเป็นอาหารในครัวเรือนต้องสูญสลายไป หลายคนอาจมองเป็นปัญหาเล็กน้อยแต่ต้องไม่ลืมว่า ขณะนี้จะมีการทำปลากะตักตลอดแนวชายฝั่งโดยกลุ่มทุนที่แต่ละวันจะมีปลากะตักเป็นตันๆในแต่ละสถานประกอบการ นอกจากนี้ การประกอบกิจการยังมีการปล่อยน้ำเสียลงทะเลตลอดเวลา ไม่มีการบำบัดให้ถูกต้อง รวมทั้งปลาที่ไม่ต้องการก็นำมาทิ้งเน่าเหม็นตามชายฝั่ง ถ้าหากว่าทุกท่านยังคิดว่าเรื่องนี้เรื่องเล็กๆ ท่านต้องลองไปดูด้วยตาของท่านเอง และอยากวิงวอนภาครัฐช่วยขยับกันหน่อย ทั้งประมง สิ่งแวดล้อม กรมโรงงานก่อนที่ท้องทะเลไทยจะไม่มีอาหารให้คนไทยได้บริโภค
บก.เก้าแต้ม
author
