ว่ากันว่าการคิดพล๊อตหนังสักเรื่อง บางทีคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก แต่พอมันจะคลิ๊ก มันก็จะเกิดขึ้นเองในช่วงเสี้ยววินาทีของบางจังหวะชีวิต เรื่องนี้คอป หรือ อนวรรษ พรมแจ้ ศิษย์เก่าโรงเรียนจักรคำคณาทร จังหวัดลำพูนยืนยันได้ เพราะที่มาของหนังเรื่อง “ในวันที่ฉันไม่กลับบ้าน” เกิดจากจังหวะที่ คอปไปเที่ยวบ้านเต้แล้วเห็นเต้และแม่ ใช้ชีวิตกันคนละมุมของบ้าน เพียงเท่านี้ เติมกับจินตนาการของผู้กำกับ ซึ่งสนอกสนใจการทำหนังมานานอย่างคอปก็สามารถสร้างสรรค์หนังสั้นออกมาเรื่องหนึ่ง ได้อย่างน่าชมทีเดียว
“ไปเที่ยวบ้านเพื่อน แล้วก็ผมไปเจอ คือสมัยนี้ความห่างเหินของผู้ปกครองกับเด็กมันค่อนข้างที่จะไกลกันมาก คือเค้าอยู่คนละมุมกันเลยในความรู้สึกตอนนั้นนะครับ คืออยู่ในบ้านเดียวกันแต่เหมือนไม่รู้จักกันทั้งๆ ที่เป็นผู้ปกครองกับลูก คือตอนเด็กเราก็เป็นแบบนั้น พอเจอจังหวะนั้นเราก็คิดออกมาว่า เอ้ย ไม่ใช่เราคนเดียวแล้วที่เป็นแบบนี้”
คอปและเพื่อนๆ กลุ่ม APPA FILM ชอบใช้เวลาว่างทำหนังสั้นกัน พวกเขามีผลงานออกมาหลายเรื่อง หลายรส ส่วนมากเป็นการนำเสนอมุมต่อประเด็นชีวิตวัยรุ่น ความสนใจของพวกเขาได้รับการสนับสนุนจากครูที่โรงเรียน จนกลุ่มโตขึ้น มีการทำหนังมากขึ้นจากผู้กำกับอีกหลายคน เป็นที่มาของเทศกาลหนังสั้นจักรคำ ที่นำเอาหนังของนักเรียนโรงเรียนจักรคำคณาทรมาจัดเป็นเทศกาล ขายบัตรให้กับผู้ที่สนใจเข้าชม ปีนี้ จัดเป็นปีที่สองแล้ว มีหนังเข้าฉายก็หลายเรื่องด้วยกันหลักๆ พูดถึงเรื่องราวที่อยู่ในความสนใจของวัยรุ่น หนังของคอปก็เช่นกัน หากได้เติมมุมมองเชิงสังคมเข้าไปอย่างลงตัว ที่สะท้อนสิ่งที่เกิดขึ้นช่วงเวลาหนึ่งในจังหวัดลำพูน
อ.สุมาลี ครูที่ปรึกษาคนหนึ่งในทีมเล่าว่า “ลำพูนเนี่ย เป็นสังคมที่เป็นปัจเจกอย่างหนึ่งก็คือ เป็นสังคมของอุตสาหกรรม เค้าเรียกนิคมอุตสาหกรรม เพราะฉะนั้นพ่อแม่ทำงานนิคมลูกกลับมาลูกก็หลับละ ตื่นเช้าพ่อแม่ก็ไปแล้ว ลูกจะเป็นลูกของตู้เย็น คือเงินวางอยู่บนตู้เย็น อะไรอยู่บนตู้เย็น”
ในวันที่ฉันไม่กลับบ้าน หนังสั้น ความยาว ประมาณ 5 นาที แต่สามารถสร้างความฉุกคิดบางอย่างให้เกิดขึ้นในใจทั้งเด็กและผู้ปกครองได้จึงน่าสนใจไม่น้อย ติดตามเรื่องราวของพวกเขาได้ ในรายการสองกำลังสื่อ ตอน หนังจักรคำ วันเสาร์ที่ 7 มิถุนายน นี้ เวลา 10.05 น. ทางไทยพีบีเอส
ขอบคุณเรื่องเล่าจาก คุณวิชัย จันทวาโร
author
